Translate

5 Şubat 2011 Cumartesi

Ölüm gelip kapıyı çalınca kaleminide, sevdiğini de alıyor elinden

' Evimi yıktın ' diyordun ' Evimi yıktın.' En zor ayrılık olsa gerek. Kırk sene belkide daha fazla aynı yastığa başını koyduğu insan onu yalnız yapayalnız bırakıyordu. ' Evimi yıktın. ' feryatları yükseliyor o onu artık duyamıyordu.

Ölümden daha acısı yok, ne yaşarsak yaşayalım.

En kötüsü; hayat arkadaşını, anneni, babanı yada sevdiğin herhangi birisini, ölümün ellerine teslim ettiğin zaman artık dünyayı ver onu bir daha göremeyeceksin. Toprağa emanet ettikten sonra hasreti ciğerini yaksada her özlediğinde bir mezar taşı bir kara toprak karşılayacak seni. O asla çıkamayacak. Konuşamayacaksın, göremeyeceksin, dokunamayacaksın.... Sesini, yüzünü özleyeceksin ama sende artık ona hasret öleceksin. Allah'ım ne fenadır. Kimseye yaşatmasın diye dua etsekte hepimiz yaşayacağız, yaşatacağız....
Allah Rahmet Eylesin....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Öne Çıkan

Sevmek ya da sevmemek işte bütün mesele bu!...

     İnsan sevmeye nereden başlamalı? Günün sorusu bu olsun.       İnsan en çok kendinin düşmanı ve yine en çok kendinin dostu. Bir söz va...

Popüler