Neyin ne zaman nerde olacağını kestiremese de insan bazen bir mucize olur ve belki o mucize güzel bitiverir. Kim bilir...

Yanımda olsaydın keşke şimdi. Nasıl ihtiyacım var bir bilsen!...

Küçücük bir çocuktan farksızım şu an;

Savunmasız, güçsüz, yarın bütün olacakları unutacak kadar kör ve bir şekerle kandırılacak kadar aptal.

Olsaydın yanımda, yaslasaydım omzuna başımı, ağlasaydım ve sadece sussaydım.

Akan her bir damla anlatsaydı her şeyi ve sen sadece göz yaşlarımla dinleseydin beni...

Unuttursaydın bütün yaşananları...

 Devamı yok maalesef, bu kadarı anlatamıyorsa zaten gerekte yok devamına...

Eskiden olsaydı, canım bu kadar yanmazdı demeyeceğim çünkü; daha fazla yanardı ve hemen geçmezdi. Mesela, dün ıslanan yanaklarım ertesi gün kurumazdı ve ben hiç bir şey olmamış gibi çevreme gülümsemezdim. Şimdi bunu başarabiliyorum, içimde fırtınalar kopsa da gülümsememle mutluluk pozları verebiliyorum. Onlar da inanıyorlar ve bana hiç aldırmıyorlar, ben de artık onlara aldırmıyorum.

Fallarımda, yaklaşık 6 ay önce çıkmıştı, dikkatinizi çekerim falımda değil fallarımda. Bir tanesinde çıkmadı bu muhabbet. Hiç inanmamıştım, birisine değil hiçbirisine inanmamıştım. Ne böyle bir hayalim ne de böyle bir hedefim oldu. İki hafta yada üç hafta önce bir arkadaşım dil eğitimi için yurt dışına gideceğini söyledi. Bana da anlattı sen de düşünürsen falan diye. İsterdim yurt dışının da eğitim almak falan ama dedim ya hiç planlarımda yoktu. Umutsuz bir şekilde valideye açıkladım durumu bana hiç bir cevap vermedi, gitmiş pederle konuşmuş. Babam önce ' Ne yapacakmış? ' gibi bir soru sormuş ( geçen gün Emir 'in lensi ne yapacaksın? demesi gibi ) Annemde üzerinden şöyle bir geçmiş tekrar ve babam itiraz etmemiş. Bana dün annem söyleyince kısa çaplı bir şok yaşadım önce, sonra annemi ' başka bir şey söylemedi mi? eee başka ne dedi' gibilerinden soru yağmuruna tuttum hatunu. Eğer şirketle de görüşünce bir pürüz çıkmazsa bu yaz yurt dışına gitmek için hazırlanıyor olacağım. ( Hadi benim için dua edelim )

Hayatımda tek olumlu durum şimdilik bu olay oldu. Kalanlar hep aynı. Olaylar karşısında sergilediğim tutumum dışında. Zincirlediler sanki beni bulunduğum yere bir kopartsam o zincirleri kimse tutamayacakmış gibi geliyor. Sanırım tamamen bitmedi ve artık çok az kaldı.

Elimi uzatınca tutacak, ben onun elini tutunca unutacaktım her şeyi,

Düşlüyordum, hayallerimde her şey tamamdı da bir tek o an eksikti.

En güzel gecede ki o hilali beraber izleyecek

En güzel yıldızları tutup gökyüzünden beraber yeryüzüne çekecektik

Tabi en güzel müzik eşliğinde...

Saçmaladım yine sanırım hafızamda birden aşk yer edinmeye kalkıştı Şimdi takıyorum tekrar maskemi, hiç isteyemediğim ve bir türlü bana yakışmayan o maskeyi.
Hayatı neresinden yakalamaya çalıştımsa olmadı başaramadım bir türlü. İstedikleri gibi oldum daha fazlasını istediler, kendim oldum hiç istemediler.

Şairin dediği gibi ' Nerden baksan tutarsızlık, nerden baksan ahmakça!...'