herşey okadar alenen ortadaydıki sanki bi anlık bi mutluluk yetcek gibi sonumu hazırladım....
beklesemde senden en ufacık bişey..... duydum yeniden seni seviyorum demeni bir yeminle .. sanki senden duymasaydım bunu bitirrmek daha kolay olacaktı ve gözlerim o kelimeleri gördükten sonra sevincim yere göğe sıgamasada bir burukluk sardı bi anda içimi ....
şimdi ne olacaktı ? karşına geçip nasıl söyebilecektim bitti diye ? şimdi nasıl bırakacaktım herşeyi.....
çekip ardıma bakmadan gidesim geliyo bu şehirden sanki yüreğimide burda bırakacakmışım gibi ....
o hep benimle olacaktı içinde seni bir yük gibi taşımayarak ....
ben seni fiilen bırakmış olsamda içimden söküp atamazdım ve atamıyordumda .....
söylesemde kendime bitmek zorunda,bitecek, alıştırmaya çalışsamda, o sahne gözümün önüne geldikçe gözyaşların gözlerimden firar ediyordu...
anlatabilsem içimdeki yerini ne çok şey bilecektin ben kendimi senden uzak tutsamda en yakınımdasın hep.....
yok başka çaresi yüreğimde hep taşıyacak olsamda seni görmeden unuturdu belki bi gün .... şimdi ne desem boş yazabildiklerim kadar yazmadıklarım da var .....
( I LOVE YOU kuran çarpsın ) :'(
